Ewangelia (Mt 21, 28-32)

Czytamy dziś o dwóch synach. Pierwszy jest ułożony, dobrze wychowany, z pozoru grzeczny. Entuzjastycznie zgadza się na prośbę Ojca, ale ostatecznie jest zbyt leniwy i nie potrafi dotrzymać danego słowa. Drugi jest przeciwieństwem pierwszego.

A jak jest z nami, czy i my nie mówimy Bogu często w pierwszym przypływie: TAK, a potem nie potrafimy wytrwać w postanowieniu? Doskonale wiemy, że ważne decyzje trzeba ciągle potwierdzać czynem. Tak jak w małżeństwie - nie wystarczy jedno "TAK" przed ołtarzem, ale codzienne potwierdzanie swojego wyboru jest kluczem do miłości małżeńskiej. Podobnie i z naszą drogą do Boga. Czasem łatwo powiedzieć: TAK w przypływie emocji, w czasie rekolekcji, po dobrej spowiedzi etc. Ale czy potem nie słabniemy? Czy ciągle na nowo potwierdzamy nasze słowo dane Bogu?

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Ewangelia (Mt 20, 1-16a)

Dzisiejsza Ewangelia jest dowodem na to, że Bóg zupełnie inaczej myśli, działa, niż my. Według niektórych ludzi ten gospodarz z przypowieści, który miał winnice, zatrudniał ludzi, pracowników przez cały dzień, o różnej porze dla niektórych wydawał się niesprawiedliwy, nieuczciwy, niektórzy pracowali cały dzień, umówił się z nimi o denara i dostali go. Na końcu pracy inni pracowali krócej, ale gorliwie, ci ostatni wykonali więcej, niż pozostali, nadrobili cały dzień swoją gorliwością, zapałem, pracowitością, dlatego Pan wynagrodził ich trud, poświęcenie, zauważył to i docenił. Ten gospodarz, w tej dzisiejszej przypowieści jest sprawiedliwy, prawy, uczciwy i pragnie wszystkim pomóc, pragnie wszystkich zatrudnić w swojej winnicy. Każdy może pracować w winnicy gospodarza - winnicy Pana. Pan na końcu tej przypowieści mówi, ostatni będą pierwszymi, pierwsi ostatnimi. Więc tutaj Pan pokazuje nam swoje myślenie, On tak działa, myśli, postępuje i to nie jest niesprawiedliwe, chociaż nam się może tak wydawać, bo ktoś jest bardziej sprawiedliwy niż Bóg, bardziej prawy, oskarża Boga o niesprawiedliwość kiedy Bóg czyni sprawiedliwość wobec ludzi i okazuje swoje miłosierdzie i miłość to rzeczywiście ciężkie przewinienie to obrażanie Boga, to stawianie się ponad Bogiem, to mówienie ja Jestem sprawiedliwszy, niż Bóg. 

Dlatego Pan chce nas od tego ustrzec. 

Pan zachęca nas, żebyśmy zaufali Mu. 

Jego myśli przyjęli za swoje, Jego słowa za swoje. 

JEZUS JEST PANEM!

Monika Bagińska

Ewangelia (Mt 16, 21-27)

"Kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je."

Nie jest łatwo podążać za Jezusem. Trzeba być "do bólu" uczciwym, kochającym innych, dobrym człowiekiem... Czy się da? Pewnie. Przecież już nie jednego świętego Kościół wyniósł na ołtarze.

Jak zatem "tracić swoje życie"? Czasem może to być prosta rzecz np. po skorzystaniu z toalety płatnej, której nikt nie pilnuje, a drzwi stoją otwarte. Wrzucić te 2 zł, czy nie? Niby prosta drobna uczciwość. Ktoś w sklepie wyda za dużo reszty. Oddać? To tylko 5 zł... ALE Czy warto ryzykować męki w czyśćcu za parę złotych?

"Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?"

Zastanówmy się: Czy warto zyskać chwilowo tutaj na ziemi, a ponieść szkodę na wieczność? Rachunek wydaje się prosty.

Prośmy zatem Jezusa, by to On pomagał nam, uczył nas i czynił w nas cuda "codziennego zapierania się siebie".

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Ewangelia (Mt 16, 13-21)

Rozważając Ewangelię św. Mateusza chciałabym przytoczyć jedną z anegdot o. Pio.

Pewien prawnik umarł i poszedł do nieba. Poczuł się zmęczony przez 2 miesiące nie miał nic do roboty. Pewnego dnia wymyślił sobie sprawę. Powiedział „Święty Piotr nie powinien mieć kluczy do nieba “. Ktoś spytał go dlaczego? Prawnik odparł: „Święty Jan Chrzciciel powinien mieć pracę świętego Piotra”.

Wszyscy zgadzali się z prawnikiem. Rozmawiali o tym w całym niebie. Bóg Ojciec to usłyszał i spytał „Co tu się dzieje?”. Opowiedziano Mu o wszystkim.

„Przedstawmy tę sprawę przed sądem”.

Święty Piotr stanął więc z kluczami w ręce, a prawnik zajął miejsce po drugiej stronie. Bóg spytał prawnika: „Co masz do powiedzenia?” Prawnik rzekł: „Święty Jan Chrziciel jest kuzynem Jezusa, Twojego Syna. Jan był Prekursorem, to on opowiadał ludziom o przyjściu Jezusa”.

Prawnik był elokwentny. Bóg pokiwał głową jakby chciał powiedzieć: „Tak”. Święty Piotr się wystraszył, pomyślał sobie stracę klucze. I wtedy klucze wypadły mu z ręki.

Pan Bóg powiedział do prawnika: „To co powiedziałeś brzmi właściwie, ale nie tak postąpił Mój Syn. To co zrobił pozostanie na wieczność”.

Wtedy Święty Piotr podniósł klucze i powiedział do prawnika: „Jesteś ostatnim pracownikiem jaki wszedł do nieba, odtąd żaden tu nie wejdzie!”.

Monika Bagińska

Ewangelia (Mt 15, 21-28)

W dzisiejszej Ewangelii mamy obraz ogromnej wiary i nadziei w to, że Jezus jest wszechmogącym Mesjaszem, który był przez wieki oczekiwany. Kobieta kananejska pomimo, że przez Izraelitów uznawana za "gorszą", nie bała się krzyczeć z serca za Jezusem, by pomógł jej córce.

Wydawać by się mogło, że Jezus odrzuca ją, nie zauważa – jednak w takim jego zachowaniu można zobaczyć, że wystawia wiarę kobiety na próbę. W efekcie widzi, że jest ona bardzo wytrwała, pełna nadziei, że tylko Jezus może jej pomóc.

To wielka lekcja dla nas, by nie zniechęcać się w naszych modlitwach, w precyzowaniu ich, mówiąc, a czasami nawet krzycząc z bezsilności do Jezusa, by uczynił w swojej mocy, co jest dla nas dobre.

Jaka jest moja modlitwa, czy są jakieś obszary mojego życia, gdzie boję się mówić do Jezusa?
Czy jako człowiek wierzący potrafię prosić Jezusa o coś dla moich najbliższych, których kocham, ale i dla tych, którzy są daleko od Boga?

Maria i Mariusz Makuchowie