Szczegóły

Ewangelia (Łk 24, 46-53)

Dzisiejsza Ewangelia opisuje Wniebowstąpienie Pana Jezusa. Nie oznacza to jednak, że Pan Jezus opuszcza swoich uczniów. Wręcz przeciwnie - błogosławi ich oraz zapowiada, że oblecze ich moc z wysoka płynąca od Boga Ojca. Jest to kolejny znak Jego nieustającej opieki oraz miłości. Pan Jezus wzywa swoich uczniów, aby głosili dobrą nowinę, dzięki której ludzie będą mieli okazję się nawrócić i wejść z Nim w prawdziwą relację oraz doznać Jego miłosierdzia. Podobne zadanie staje dzisiaj również przed każdym z nas. Jesteśmy zachęcani do tego, żeby także świadczyć o Jezusie czekającym z miłością na każdego człowieka. Nie odrzucajmy tego przywileju i starajmy się wzbudzać w sobie szczerą chęć wielbienia Boga i dziękowania Mu za wszystko, co czyni w naszym życiu.

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Szczegóły

Ewangelia (J 8, 1-11)

Dziś w Ewangelii widzimy scenę kobiety pochwyconej na cudzołóstwie, oskarżycielskiego tłumu i przebaczającego Jezusa. Scena znana. Zwróćmy jednak uwagę na to jak zachowuje się tłum uczonych i faryzeuszy. To ludzie wierzący, piastujący ważne stanowiska, poważani i szanowni. Powinni świecić przykładem. A w tej scenie zachowują się bardzo prymitywnie - nie dość że wydają sądy potępienia nad drugim człowiekiem, to jeszcze czynią to ze złej pobudki (chcą wystawić Jezusa na próbę). Jezus ignoruje nijako ich donosicielskie i oskarżające głosy. To zapewne bardziej ich denerwuje, ale nie odpuszczają. W końcu pada pytanie po którym wszyscy milkną i odchodzą. Jezus dziś uczy nas, by nikogo nie osądzać, nie wydawać wyroków, a upomnienia kierować w cztery oczy i tylko jeśli mamy dobre pobudki, pamiętając cały czas o tym, że my też jesteśmy grzesznikami.

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Szczegóły

Ewangelia (Łk 6, 39-45)

Dziś Jezus mówi do nas byśmy się zajęli nawracaniem siebie, dbaniem o swoje serce, o swoją relację z Nim. To wystarczy. On sobie poradzi z trudną osobą w rodzinie czy niewierzącym szefem w pracy. My nie musimy "na siłę" nawracać innych. Dawać świadectwo tak, ale pracować głównie nad sobą, by to świadectwo było pokazywaniem postawy chrześcijańskiej naszymi czynami, a nie tylko pustymi słowami. To trochę tak jak w samolocie podczas awarii - według zasad bezpieczeństwa należy najpierw nałożyć sobie maskę z tlenem, a potem dopiero pomagać innym np. dziecku czy współpasażerowi. Tak samo z nawróceniem - musimy być w łączności z Tym, który jest naszym tlenem duchowym, musimy być w Nim zakorzenieni, Nim oddychać by mieć siły pomagać innym.

Niestety bardzo często czynimy odwrotnie - wytykamy palcami grzechy innych, unosimy się pychą, osądzamy nie znając w pełni sytuacji... A Jezus mówi dziś, że ślepy nie może prowadzić ślepego, ani ktoś z belką w oku wyciągać drzazgi...

Jezu, naucz nas patrzenia z Twoją miłością na innych ludzi i pomóż nam zbliżyć się do Ciebie - nawrócić.

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Szczegóły

Ewangelia (Łk 2, 22-32)

W dzisiejszej Ewangelii czytamy o Symeonie. Starszym człowieku, który miał niesamowitą relację z Bogiem. Rozmawiał z Nim niemal twarzą w twarz. Był w pełni oddany Bogu i wykonywał to, co Mu mówił Duch Święty. "Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni." Wszedł do świątyni właśnie w tym momencie jak Maria z Józefem wchodzili, spotkał ich w drzwiach... Co za wyczucie czasu, dzisiejszy człowiek powiedziałby, że było "just in time" (tł. w czas/w punkt). Ani minuty wcześniej czy później. Gdyby Symeon ociągał się z przyjściem miniłąby się ze świętą Rodziną i nie spotkał Jezusa.  Zadziwiające jest to, jak ważne jest słuchanie podszeptów Ducha Świętego i wykonywanie jego poleceń OD RAZU. (Ta sama historia jest także z Anną, która również weszła do świątyni w odpowiednim czasie. "Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim".)

Symeon i Anna to ludzie byli starsi, pobożni, którzy często bywali w świątyni. Może było tak, że już tego dnia byli tu na modlitwie. Może wrócili już do domu. Może mogliby w tym czasie odpocząć. Może nie mieli bardzo blisko do świątyni.... ALE przyszli, pomimo wszystko - bo poczuli takie przynaglenie.

A czy ja staram się podążać za przynagleniami Bożymi? A może zagłuszam je telewizorem, social mediami, pracą? Może mówię Panu Bogu "tak, tylko jeszcze dokończę to.../ jeszcze chwila..." Może warto w tym tygodniu zadbać o to, by wykonywać wolę Bożą od razu, bez zbędnej zwłoki? Może zacznijmy od małych rzeczy jak np. nie odkładanie modlitwy na sam koniec dnia kiedy jesteśmy bardzo zmęczeni. A może pomóżmy komuś (szczególnie gdy czujemy takie przynaglenie w sercu) - pomimo naszego zmęczenia.

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Szczegóły

Ewangelia (J 1, 1-18)

Dzisiejsza Ewangelia zaczyna się niczym legenda o baśniowym odważnym Bohaterze, który uratuje świat. Tylko że to nie bajka a prawda.

Święty Jan pięknie opisuje przyjście Mesjasza i przyniesienie nadziei dla ludzkości.

Czytamy o światłości niezwyciężonej przez ciemności, o światłości która oświeca każdego i pozwala stać się Dzieckiem samego Boga oraz o obfitości łask spływających przez Mesjasza. Serce rośnie i napełnia się wdzięcznością oraz radością. To piękne pokrzepiające słowa na początku kolejnego roku. Oby tylko nie dotyczył nas fragment o tych: którzy nie przyjęli, nie poznali...

Prosimy Cię Panie Jezu, by ten rok był czasem naszego rozwoju wiary, przylgnięcia do Ciebie z nadzieją, poznania Ciebie i czerpania obficie łask którymi chcesz nas obdarzyć. Prosimy by Światłość, która pokonuje każdą ciemność zajaśniała w naszych domach, naszej Ojczyźnie i każdym sercu!

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Więcej artykułów…